Beste lezer,
Het is inmiddels al bijna een jaar geleden dat ik de laatste nieuwsbrief stuurde. Sommigen vroegen zich af waarom ik geen nieuwsbrief meer stuurde. Er was simpelweg geen impuls van de Stroom om er één te maken alhoewel er redenen te over waren. Want wat was 2015 een heftig jaar. Ik bevond mij meer in de luister- en kijk- dan in de actiemodus. Met stijgende verwondering heb ik de gebeurtenissen aanschouwt, met daarbij de gedachte: ‘ja natuurlijk laat het leven de crisis oplopen als de qua bewustzijn van het leven afgescheiden mens zich dreigt uit te roeien’. Er was een dubbel gevoel, een gevoel van betrokkenheid en distantie. En een weten dat niets voor niets gebeurt. Sommigen vinden dat koud, gevoelloos. Maar dat komt omdat ze de leegheid en de volheid, de volledigheid, de eenheid, van het Zijn niet kennen en daardoor vaak foutief veronderstellen dat dat liefde of geëmotioneerdheid moet zijn. In dat kijken en luisteren is het me duidelijk geworden dat de mensen en zelfs de spirituele leraren zich nog ver van de ontwikkeling van het Zijn, laat staan van het Zijn zelf bevinden. De spiritualiteit is echt nog een houvast zoekend, vlucht en ogenschijnlijk probleemoplossing biedend spiritueel materialisme die ik evolutionair heb aangeduid als de prézijnsontwikkelingsfase in de evolutionaire ontwikkeling van ego naar Zijn van de mens. Het is mooi dat de oosterse spiritualiteit zoals de Advaita (nondualiteit) en het Zenboeddhisme de westerse mens helpt om zich bewust te worden van de waarnemer van gedachten en gevoelens in zichzelf. En hem helpt met waarnemen ervan in plaats van zich erdoor te laten bepalen. Maar het grote gevaar is dat men in de waarnemer, in de geest, blijft hangen en daardoor gedissocieerd raakt van de gedachten en gevoelens oftewel verloren raakt in de geest. Precies zoals dat met de miljoenen mensen in het oosten is gebeurd. Een toestand die ik aanduid als schijn-Zijn, de dissociatie van de ervaring. Of populair gezegd: de hemel in gevlucht, gevlucht bij de (verdere) incarnatie, het toelaten van gevoelens, vandaan. Toch is het goed dat het gebeurt, omdat de westerse mens verloren is in de materie, het tegenovergestelde van de geest. Het is dus te hopen dat de ontmoeting tussen oost en west tot de integratie en daarmee tot de overstijging van beide oftewel tot het Zijn leidt. Voorlopig ben ik daar niet gerust op want de leraren van de oosterse spiritualiteit zijn net zo gelovig en net zo behendig in het overeind houden van hun geloof als (religieuze) fundamentalisten. Ik heb eens een advaitaleraar alleen maar vragen gesteld over zijn beweringen. Het was verbazingwekkend hoe vast hij liep, hoe hij mij op mijn persoon begon aan te spreken in plaats van bij de inhoud te blijven en uit het gesprek vluchtte met de opmerking dat hij geen zin had in een discussie terwijl ik alleen maar vragen stelde. Voor mij weer een bewijs dat de Advaita niet de oneindige eenvoud, de éénpuntigheid, machtig is inzake de ontwikkeling van het Zijn en dus niet naar het Zijn leidt. Het is een poging jezelf verlicht te redeneren, dus een mentaal proces, terwijl het Zijn geen mentale toestand is.
Mijn advies: Trap niet in de verleiding van oosterse spiritualiteit, maar doe aan zijnsontwikkeling. En trap ook niet in de bewering van vrijwel de hele spirituele wereld dat er vele wegen naar Rome, in dit geval het (verlicht) Zijn, zijn. Want in wezen is er maar één Weg, te weten zijnsontwikkeling. Er zijn wél vele wegen om geconfronteerd te worden met jezelf en je zo bewust te worden van wat in je is. Maar er is maar één methode en dus één Weg om met de confrontatie om te gaan en dat is het tot het punt van bevrijding, van Licht, toelaten van de ervaring die het leven, die op niets anders uit is dan je Zijn, je precies op het goede moment en in de goede volgorde schenkt om verlicht te worden of anders gezegd om één te worden met het leven. En negeer daarbij de uiterst krachtige en slimme wil van je ego die dit uit overlevingsdrang, want het ego moet uiteindelijk letterlijk sterven, wil verhinderen. Dit houdt in dat zijnsontwikkeling zowel oneindig eenvoudig als het moeilijkste is wat er is. Je hoeft dus niet (eindeloos) te mediteren en als je mediteert pas dan ook zijnsontwikkeling toe. Verder hoef je geen spirituele boeken te lezen, niet aan zelfanalyse te doen en van de ene goeroe en workshop naar de andere te hoppen. Het leven zelf realiseert dus je Zijn en niets anders. Vervolg je leven, heb geduld, wacht op de confrontatie die vanzelf komt, wees bereid geconfronteerd te worden in plaats van er alles aan te doen om dat te voorkomen, neem verantwoordelijkheid voor je gevoelens en laat ze toe hoe pijnlijk ook. Laat het Licht toe dat dan op een gegeven moment vanzelf verschijnt en wees bereid ermee samen te vallen en het door je heen te laten gaan. Lees mijn boek ‘Zijn: de ideale wereld’ om te lezen hoe dat universele proces voor mij is gegaan en hoe ik uiteindelijk het Zijn heb gerealiseerd en het universele ervan, zoals volmaaktheid en de ideale wereld, ervaar.
Intussen worden de crises al aangeduid als ‘the perfect storm’ waarbij afzonderlijke crises elkaar versterken en gezamenlijk tot een crisis leiden die nooit eerder vertoond is. Precies zoals nu het geval is in de vorm van de klimaatcrisis die het voortbestaan van de mensheid bedreigt. Velen, zoals wetenschappers, politici, cultuurdragers en cultuurcritici, zoeken dan ook naar nieuwe ideeën. Maar dat blijkt niet te lukken. Niet verwonderlijk gezien het feit dat het maakbaarheididee als zijnde onze grondslag van ontwikkeling en probleemoplossing een illusie is gebleken en mede daardoor drastisch aan zeggingskracht verliest in de samenleving. Ze kunnen dan ook niet anders dan er weer op terugvallen, bijvoorbeeld door de oproep tot een moreel onderhoud zoals cultuurhistoricus en columnist van De Volkskrant René Cuperus (zie artikel hieronder). En natuurlijk, zoals het maakbaarheidsadepten betaamt, tot het als zweverig verwerpen van spirituele ontwikkelingen, niet beseffend dat ze zelf uit een bouwwerk van waarheden bestaan terwijl er geen waarheden, geen vastigheden, bestaan in het universum, dus niet beseffend dat ze zelf zweven. Waarheid hebben is dus een illusie. Het enige wat bestaat is waarheid zijn: het één zijn met het Geheel (God) en het ongehinderd manifesteren van de ongekende Wil ervan.
Toch ben ik weer in de actiemodus beland zoals uit deze nieuwsbrief blijkt. De belangrijkste aanleiding daartoe was de Wetenschapsagenda. Die agenda verschafte de mogelijkheid voor iedereen om vragen aan de wetenschap te stellen. Daar wilde ik graag gebruik van maken. Het is mij namelijk niet gelukt om via het KNAW, de Koninklijke Nederlandse Academie voor Wetenschappen, de wetenschappelijke erkenning te krijgen voor de inhoud, de ontwikkeling en het belang van het Zijn. De reden daarvan is, verbijsterend genoeg, het feit dat er geen enkele wetenschapper blijkt te zijn die de materie enigszins machtig is, die boven zijn/haar discipline uit kan stijgen. Zelfs de combinatie van het zijn van hoogleraar in 'Philosophy of mind and cognition' en research directeur van de faculteit 'Philosophy, Theology and Religious Studies' lukt dat niet. Ik hoopte door middel van vragen aan de Wetenschapsagenda toch die erkenning te krijgen. Daartoe heb ik twee vragen ingediend, te weten:
Vraag 1. Hoe ontwikkelen we ons en lossen we onze problemen op sinds de wetenschap heeft aangetoond dat het maakbaarheididee als zijnde onze grondslag van ontwikkeling en probleemoplossing een illusie is?
Vraag 2. Hoe manifesteren de door de wetenschap ontdekte dualiteit en singulariteit als zijnde de basiseigenschappen van de natuur, het universum, zich in de mens?
Ik was één van de eerste 50 personen die een vraag hadden gesteld. Daarom mocht ik bij de officiële uitreiking van de agenda aan de onderhavige bewindspersonen zijn (zie de foto). Ik moet er 6,5 uur voor in de trein zitten, maar het was de moeite waard. Ik ben benieuwd of er een antwoord op komt en vooral of die overeenkomt met het antwoord dat ik in mijn boek heb gegeven.
Dan nu de ontwikkeling van de kwantumsprong van ego naar Zijn (zie logo NLbe). Die moet zich helaas nog via crisis ontwikkelen omdat de toepassing van zijnsontwikkeling uitblijft. De vluchtelingenstroom vanuit moslimlanden naar Europa is daar wel het meest pregnante onderdeel van. Die stroom brengt namelijk veel moslims naar Europa en confronteert de Europeanen daardoor met hun diepste, al eeuwen bestaande en meest beangstigende religieuze tegenpool. Die polariteit heeft nu bijna het dieptepunt bereikt. Dit als gevolg van het feit dat de Europeanen zich van hun dogma’s aan het bevrijden zijn terwijl de moslims nog sterk dogmatisch zijn. En de Europeanen zich dankzij de Verlichting aan het bevrijden zijn van hun institutionele oftewel door de religie gedefinieerde God (God is liefde, oordeler, enz.) en daarmee het kind (God) met het badwater weggooien terwijl de moslims nog sterk hechten aan hun institutionele God. De moslims confronteren de Europeanen dus met doodsangst en het verlies van God. Precies dat is nodig om het Zijn, het één zijn met God, te realiseren. De moslims helpen de qua verlichting (= qua bewustzijn) verder gevorderde Europeanen dus om tot zijnsontwikkeling over te gaan en daardoor hun Verlichting te voltooien. Een voltooiing die gezien de existentiële crisis waarin de mensheid zich bevindt van cruciaal belang is en op relatief korte termijn waarschijnlijk alleen door Europa in het algemeen en Nederland, Hol(y)land, in het bijzonder gerealiseerd kan worden. Wat ons dus te doen staat is ons Zijn realiseren. Niet alleen om de huidige en wellicht toekomstige crises op te lossen die ons allen bedreigen, maar ook om ons te vrijwaren van individuele bedreigingen. Het Zijn is immers dat waar het leven op uit is en stopt derhalve met confronteren als het Zijn is gerealiseerd. Dat heet de ideale wereld, Utopia, de hemel op aarde, het Paradijs. Een toestand die voor ieder mens beschikbaar is.Verder hobbelt de kwantumsprong lustig voort. De instituties religie, ideologie en wetenschap verliezen steeds meer hun hogepriesterschap van de waarheid. De mensen worden mede daardoor en door de maatschappelijke druk tot meer zelfredzaamheid steeds meer op zichzelf teruggeworpen. Reden waarom de zoektocht naar identiteit alom is. Maar de instituties inclusief de media hebben geen flauw benul van het Zijn en de ontwikkeling daarvan en daardoor ook niet van de kwantumsprong. Sterker nog, ze willen er niets van weten zoals blijkt uit mijn pogingen hen te informeren. Als gevolg van deze onwetendheid blijft men de problemen slechts oplossen met het gedachtengoed, zijnde het ego-eigen maakbaarheididee, waarmee ze gecreëerd zijn. En dat terwijl dit idee wetenschappelijk al lang onderuit is gehaald en de samenleving zich ervan aan het bevrijden is zoals de ontdogmatisering (de individualisering) laat zien. Dat betekent natuurlijk niet dat we problemen niet meer moeten oplossen. Het betekent wel dat we ons daartoe niet meer moeten laten leiden door de te kennen wil van ons ego, maar door de niet te kennen maar wel te ervaren Wil van ons Ware Zelf, het universum, de natuur, God. Een Wil die bestaat uit de impuls tot manifestatie in het hier en nu, waarbij dit ‘nu’ niet verward moet worden met het ego-nu, verkregen uit ‘je in het nu denken’ van bijvoorbeeld Eckhart Tolle, want in dat ‘nu’ ben je volgens de wetenschap te laat en ben je dus niet in overeenstemming met de Wil. Het ‘nu’ waar het om gaat is de tijdloosheid die bestaat in de singulariteit van het zwarte gat, het verlies van alle houvast, waar je vanzelf in terecht komt via zijnsontwikkeling als zijnde de Weg naar het Zijn en de Wil daarvan die door het leven zelf gedirigeerd wordt.
In het onderstaande overzicht tref je de artikelen van 2015 aan waarvan ik vind dat ze de kwantumsprong aantonen. Ik hoop dat deze alsmede alle andere artikelen, het zijn er inmiddels al 449, je enig inzicht geven in de reden van de huidige vaak heftige gebeurtenissen. En dat je tot het inzicht komt dat je zoals velen in deze tijd niet machteloos hoeft te zijn, omdat het enige wat het leven van je vraagt de realisatie van je Zijn is, je één zijn met het leven, je ideale wereld, je (goddelijke) Kracht.
Ik wens je een nieuw jaar waarin je de Weg naar het Zijn vindt of vervolgt.
Zo nodig ben ik er voor je.
Hartelijke groet,
Cor Bijl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten