Deze afbeelding stond op de voorpagina van de bijlage Letter&Geest van het blad Trouw naar aanleiding van een erin aanwezig essay van Désanne van Brederode. Ik vind die afbeelding en het essay een demonisering van de nieuwe spiritualiteit. Om die reden heb ik de hoofdredacteur erop aangesproken. Maar die ontkent dat. Hij zegt dat het niet de mening van Trouw is. Maar wat mij betreft kan het wel een demoniserend effect hebben. Om daar wat aan te doen heb ik het onderstaande artikel geschreven. Ik meen er goed aan te doen jullie hiervan op de hoogte te stellen via deze weblog en het NLbe-bericht (nieuw product van NLbe) dat daarover gaat zodat jullie ook een weerwoord hebben.
Het artikel van Désanne, genaamd Spiritueel wegduiken voor het kwaad, kun je opvragen via information@nlbe.nl
Voorbeeld van belemmering zijnsontwikkeling.
Volgens Désanne van Brederode spelen de nieuwe spirituelen de in- en inslechte mensen in de kaart. Bijvoorbeeld door te zeggen dat de ellende van de ander het probleem van die ander is. Want dat maakt moreeldood.
Het is duidelijk dat Désanne niet zo veel begrijpt van spirituele ontwikkeling. De uitspraak jouw ellende is jouw probleem wil niet zeggen dat er geen compassie is en hulp kan ontstaan voor die ellende. Het wil wel zeggen dat iedereen verantwoordelijk is voor de gevoelens die ervaren worden in plaats van de vermeende veroorzaker ervan verantwoordelijk te stellen en daardoor de strijd met die ander aan te gaan. De spirituele ontwikkeling die dat oplevert is de acceptatie van de eigen gevoelens die vrij maakt van de in gedachten gevatte wil ervan. Een wil die intrinsiek dualistisch is en daardoor altijd uit is op de beheersing, op de onderdrukking, van de eigen gevoelens en in strijd is met de veroorzaker van de gevoelens. Het is derhalve onze gevangenschap van onze gevoelens, genaamd ons ego, die de ellende op de wereld veroorzaakt. Is men eenmaal vrij van de wil van gevoelens dan heeft men het verlicht/volmaakt/echt zijn of kortweg het Zijn gerealiseerd dat intrinsiek nondualistisch oftewel singulair (in eenheid met het Al, het leven zelf, God) en dus harmonieus is. Dit houdt in dat het handelen van het Zijn vanuit eenheid c.q. harmonie geschiedt ook al kan dat, bijvoorbeeld bij het trekken van grenzen, pijnlijk voor een ander zijn.
Désanne zegt dat de nieuwe spirituelen moreelloos zijn. Is het Zijn moreelloos? Ja, want het Zijn is innerlijk vrij van de dualiteit en dus van goed en kwaad en de daarop gebaseerde dogma's c.q. moraliteiten. Die harmonie is waar de mensheid al naar streeft sinds het begin van haar bestaan. Désanne zou dus blij moeten zijn met de nieuwe spirituelen.
Maar wat nu als ego's hun pijnvroorzakende gedrag goed praten met de opvatting dat de pijn van de ander het probleem van die ander is? Ego's hebben altijd argumenten om hun daden goed te praten. Misbruik van dit spirituele argument kan daar ook toe behoren. Maar is het erg? Nee, want het leven is op niets anders uit dan het Zijn oftewel op het herstellen van de afgescheidenheid van de mens van het leven en doet dat door middel van confrontatie. Want dat maakt bewust van onbewuste gevoelens en van de gevangenschap van de wil ervan en schept zo de mogelijkheid vrij te komen van die gevoelens oftewel het Zijn te realiseren.
Dit had Désanne aan haar artikel moeten toevoegen. Door dat na te laten belemmert ze zo de ontwikkeling van het Zijn dat ons diepste ideaal is en waar we al zo lang naar streven. Tegelijk houdt ze daarmee het dualistische ego in stand terwijl dat de staat van onbalans is die zelfdestructief is en nu de climax daarvan wordt bereikt in de vorm van problemen die ons voortbestaan bedreigen.
Bron: Trouw, Letter&Geest, 10 januari 2015
Vraag het artikel, genaamd 'Spiritueel wegduiken voor het kwaad', op via information@nlbe.nl
Verder valt me op dat de wetenschap steeds sterker onder druk wordt gezet om zich bescheidener op te stellen. Louise Fresco, de nieuwe bestuursvoorzitter van de Wageningen Universiteit, vindt dat van belang omdat er volgens haar een vertrouwenscrisis is tussen de wetenschap en de samenleving. De samenleving vindt steeds meer dat de wetenschappelijke waarheid ook maar een mening is. Dat is natuurlijk een goed teken, omdat de waarheid niet bestaat vanwege de intrinsieke waarschijnlijkheid en dus van de onzekerheid van alles in het Universum. Wat wel bestaat is Waarheid-zijn dat tot het Zijn behoort en de onbevangen, de niet door het ego gehinderde oftewel de door het Geheel/God gestuurde, manifestatie is. De wetenschap voelt dus ook de kwantumsprong aan den lijve. Ben benieuwd wanneer zij zover is dat aan zijnsontwikkeling wordt gedaan. Sommigen zijn al wel zo ver dat aan mindfulness of een andere oosterse meditatiemethode wordt gedaan. Maar helaas is dat wel een goed begin maar realiseert het het Zijn niet. Sterker nog, er schuilt een gevaar in en dat is de dissociatie van gevoelens waardoor zijnsontwikkeling wordt belemmerd. Die dissociatie is ook inherent aan de westerse methoden om tot het Zijn of anders gezegd tot de ideale wereld te komen. Die methoden zijn immers gericht op de (wetenschappelijke) beheersing van gevoelens. Beide zijn dus een vlucht bij de gevoelens (de materie, de incarnatie) vandaan. Daardoor resulteert de oosterse in een gevangenschap van de hemel en de westerse van de aarde. Reden waarom ze tot op heden het Zijn niet gerealiseerd hebben. Om het Zijn te realiseren zullen beide dus naar en door de gevoelens heen moeten oftewel aan zijnsontwikkeling moeten doen. Temeer daar het nu noodzakelijker is dan ooit omdat het niet-Zijn, het ego, zelfdestructief is en nu de climax daarvan wordt bereikt. De kwantumsprong van ego naar Zijn, die zowel bestaat uit steeds heftiger confrontatie als uit toenemende spirituele ontwikkeling, zorgt ervoor dat zijnsontwikkeling op gang kan komen en uiteindelijk tot stand komt, waarbij dat laatste helaas nog niet het geval is vanwege het dominante spiritueel materialisme. Omtrent dat laatste is het verbazingwekkend hoe subtiel dat werkzaam is. Zo blijkt 
De kwantumsprong doet zijn werk. Dat houdt onder andere in dat het ego-eigen maakbaarheididee, als zijnde onze tot op heden gehanteerde grondslag van ontwikkeling en probleemoplossing, mede door het bewijs van de fysica dat niets zeker is in het universum aan zeggingskracht inboet. De reguliere geneeswijzen zijn volledig op dit maakbaarheididee gestoeld. En het ego van de reguliere genezers zorgt ervoor dat de hechting eraan, de identificatie ermee, een feit is. Hoewel de alternatieve geneeswijzen ook uit zijn op een bepaald resultaat en dus van maakbaarheid beticht kunnen worden, reiken ze voorbij het schijnzekerheidbiedende materiële universum waar het maakbaarheididee op gebaseerd is. Dat ondergraaft de schijnzekerheden waar de reguliere genezers zich mee identificeren en dat doet pijn. Vandaar de sterke weerstand van hen tegen de alternatieve geneeswijzen.
